साउने झरी

        

मै सङ्ग मितेरी लाउन 

फर्की आएको साउन , 

साउनको साउने झरी 

शान्त मन बिथोल्ने गरि 

घरी घरि ,

भित्तामा कोरिएको खरि

बिलिन भए सरि

बन्द कोठा वरिपरि ,

भिज्दै छ जमिन

भिज्दै छु म 

था छैन किन ।

चिसिए सङ्गै सतह 

चिसिदै छु म 

था छैन किन ।

सङ्लिएका काला बादलका टुक्रा

टुक्रेसङ्गै टुक्रदै छन वेदना हरु ।

सफा मौसम ,

छिनमै भयानक हुदा , 

प्रकृति एकनासले रुदा

सङ्गै रोएको छु म 

था छैन किन ।

उकुसमुकुस हुँदै आएका भाव 

भिज्न पाएका छन

चिसिन पाएका छन 

साउने झरी जस्तै ,

आखाबाट वर्षिन पाएका छन ।

थामिएका आँसु , लुकाइएका पिडा

अस्प्ष्ट भाव , छोपिएका तिर्खा

विमोचित फिक्का मुस्कान

जतन थिए वर्षैभरी ,

जब फर्कियो साउन

चिरिदै हित , गासिएछ मित ।

गड्याङ्गगुडुङ्ग सङ्गको हस्याङ्फस्याङमा

अडिएनन 

झरिका गोला बाटुला आकारहरु 

जलमग्न भैदियो धर्ती , भत्किए बाध ।   

         

भत्किएका बाधसङ्गै ,

भत्किए मनका पर्खालहरु 

ओरालिए आशु आखादेखी ,

पोखिए अनगिन्ती भावहरु ।            

जसै चिरियो आकश ,

जसै बर्सियो साउने झरी 

रम्दैछ छ दुनिया 

रम्दै छु म ,

झरी सङ्गै झरेका आँसु 

चिसा छन , कथित छन

आसुकै साउने झरिमा , वर्खे भेलमै

मुस्कुराएको छु म 

हर्षित छु म 

था छैन किन ।

कपास झै हलुका छ मन

चरि सरि उड्दै छु 

घरिघरि सरिसरि वरिपरि 

था छैन किन ।

                                                                                                                 -प्रेम क्षेत्री